آبسه مقعد حوضچه دردناکی از مایع عفونی چرک در نزدیکی مسیر رکتوم یا پایین مقعد است. آبسه مقعدی گاهی اوقات به عنوان آبسه پری آنال نیز شناخته می‌شود. آبسه مقعد معمولاً زمانی ایجاد می‌شود که عفونت در یکی از غدد اطراف مقعد باعث به وجود آمدن چرک شود. چرک در حفره‌ای در پوست جمع می‌شود و به یک آبسه دردناک تبدیل خواهد شد.
شایع‌ترین نوع آبسه مقعدی، آبسه پری مقعدی است که در نزدیکی مقعد شما ایجاد می‌شود و شبیه یک جوش است. آبسه مقعدی می‌تواند در بافت‌های عمیق‌تر رخ دهد، جایی که کمتر قابل مشاهده هستند. مردان دو برابر زنان در معرض آبسه مقعدی هستند که در سنین 20 تا 60 سالگی شایع‌تر است. آبسه مقعدی برای تخلیه چرک، تسکین درد و کاهش خطر عفونت بیشتر به درمان پزشکی نیاز دارد. در این مقاله به طور کامل در مورد آبسه مقعدی صحبت می‌کنیم.
آبسه مقعدی چیست؟
آبسه حفره‌ای از چرک ناشی از عفونت است. آبسه آنورکتال در ناحیه مقعد یا رکتوم رخ می‌دهد. مقعد آخرین قسمت دستگاه گوارش شماست و در انتهای رکتوم شما قرار دارد. این یک حلقه ماهیچه‌ای (اسفنکتر) دارد که در حین اجابت مزاج باز می‌شود تا مدفوع (مدفوع) از آن عبور کند. غدد زیادی در داخل مقعد وجود دارند. اگر یکی از این غدد مسدود شود، ممکن است عفونی شود و در نتیجه، آبسه رخ دهد.
گاهی اوقات انسداد و ملتهب شدن توسط باکتری‌ها، مدفوع یا مواد خارجی می‌تواند غده مقعد و تونل را به بافت اطراف مقعد یا راست روده مسدود کند، جایی که ممکن است در حفره‌ای به نام آبسه جمع شود. فیستول مقعدی بیشتر نتیجه یک آبسه مقعدی قبلی یا فعلی است. فیستول یک دهانه غیر طبیعی پوست است که یک غده مسدود شده در داخل کانال مقعد را به پوست خارجی متصل می‌کند. بنابراین درمان زودهنگام آبسه می‌تواند از مشکلات بعدی جلوگیری کند.
علائم آبسه مقعدی
علائم و نشانه‌های آبسه پری رکتوم و پری آنال شامل موارد زیر هستند:
- درد در ناحیه مقعد یا باسن
- تخلیه چرک در نزدیکی مقعد
- تب
- یک توده در ناحیه مقعد
- حرکات روده دردناک
- درد زیر شکم
- خستگی
- تورم در ناحیه مقعد یا باسن
- عرق شبانه
- یبوست
- تورم یا قرمزی در نزدیکی مقعد
- درد در قسمت پایین شکم
- نشت مایع یا چرک از مقعد یا باسن
توجه: علائم آبسه آنورکتال ممکن است شبیه سایر شرایط سلامتی باشد. برای تشخیص به پزشک خود مراجعه کنید.
تشخیص همیشه آسان نیست و متخصص مراقبت‌های بهداشتی ممکن است نیاز به انجام آزمایشات یا مشورت با متخصصان داشته باشد. در صورت داشتن هر یک از علائم زیر به اورژانس مراجعه کنید:
- تب شدید یا لرز لرزان
- درد قابل توجه در ناحیه مقعد
- ناتوانی در اجابت مزاج یا اجابت مزاج دردناک
- استفراغ مداوم
- هر علامت یا نشانه غیرعادی دیگری
تشخیص آبسه مقعد
متخصص سوالاتی در مورد وضعیت شما می‌پرسد. سپس لازم است تمام اطلاعات لازم را به پزشک بدهید. بحث در مورد جزئیات ممکن است شرم آور باشد، اما متخصصان و سایر پرسنل پزشکی ملزم به حفظ محرمانه بودن اطلاعات شما هستند. پاسخ صادقانه به سؤالات به ارائه درمان مراقبت مناسب و سریع به بیمار کمک می‌کند. تشخیص آبسه مقعدی تحت شرایط زیر حاصل می‌شود:
- متخصص بیمار را معاینه می‌کند و باید قسمت‌هایی از معاینه را توضیح دهد که ممکن است ناراحت کننده باشد.
- متخصص باید به هر سؤالی که بیمار می‌پرسد پاسخ روشنی ارائه دهد. او باید برنامه درمانی را درک کنند.
- گاهی اوقات تشخیص واضح است و هیچ آزمایشی لازم نیست. در مواقع دیگر ممکن است آزمایش خون و ادرار و آزمایش‌های تصویربرداری خاص مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن، ام آر آی و سونوگرافی آندوسکوپی ترانس رکتال و توموگرافی کامپیوتری لگن مورد نیاز باشند. متخصص همچنین ممکن است برای تایید تشخیص یا ارائه بهترین برنامه درمانی با متخصصان دیگر مشورت کند.
- استامینوفن (تیلنول و غیره)، ممکن است به کنترل درد و تب کمک کند.
- اگر آبسه به خودی خود باز شود، ترشح چرک و احتمالاً تسکین درد و تب وجود خواهد داشت. صرف نظر از این، آبسه هنوز باید توسط یک متخصص بررسی شود.
- اگر علائم با مراقبت‌های خانگی بهبود یابند، فرد مبتلا باید به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشد.
آبسه‌ها باید توسط یک متخصص ارزیابی و درمان شوند. بسیاری از افراد برای جلوگیری از عوارض یا بازگشت آبسه، به درمان بیشتر، به ویژه در مورد آبسه‌های پری رکتوم نیاز دارند.
پزشک آبسه مقعدی شما شرایطی را بررسی می‌کند که می تواند علائمی مشابه آبسه مقعدی ایجاد کند. بنابراین ممکن است برای بررسی‌های بیشتر نسبت به بیماری‌های زیر تحت نظر باشید:
- بیماری دیورتیکولار
- بیماری التهابی روده
- سرطان رکتوم (علت نادر آبسه پری مقعدی)
- عفونت‌های مقاربتی (STIs)
درمان آبسه مقعد
بسته به شدت آبسه و هر مشکل پزشکی دیگر، درمان ممکن است به صورت سرپایی یا بستری انجام شود. برنامه درمانی باید با جزئیات برای بیمار توضیح داده شود. جراحی جزئی شاید در مطب متخصص مراقبت‌های بهداشتی یا در بخش اورژانس با استفاده از بی‌حسی موضعی (تزریق در ناحیه عفونی) و احتمالاً آرام بخش داخل وریدی (IV) انجام شود.
اکثر بیماران برای درمان آبسه‌های پری رکتوم به جراح ارجاع داده می‌شوند، زیرا آبسه ممکن است شامل ساختارهای اضافی باشد که ممکن است مشخص نباشد. بیماران باید بتوانند پس از بیدار شدن به خانه بروند و برای چند روز اول با برخی آبسه‌های بدون عارضه، داروهای مسکن تجویز می‌شوند.
روش دیگر جراحی ممکن است در اتاق عمل توسط جراح با استفاده از بی‌حسی نخاعی (بیمار بیدار و بی‌حس از کمر به پایین) یا بیهوشی عمومی (بیمار در خواب تحت آرام بخشی) انجام شود. بستری شدن در بیمارستان ممکن است یک شبه یا چند روز باشد. ممکن است بستری شدن در بیمارستان با خط IV برای مایعات، آنتی بیوتیک‌ها و داروهای ضد درد لازم باشد. بیماران ممکن است نیاز به به روز رسانی تقویت کننده کزاز خود داشته باشند، اگر این کار در پنج تا 10 سال گذشته انجام نشده باشد. ممکن است برای ارزیابی پیشرفت بیمار پس از درمان آبسه مقعدی نیاز به تکرار آزمایش خون و سایر آزمایشات باشد.
اگر فیستول مقعدی و آبسه مقعدی دارید، جراحی برای اصلاح هر دو به طور همزمان انجام می‌شود. با این حال، فیستول مقعدی اغلب چهار تا شش هفته پس از تخلیه آبسه و گاهی چندین ماه یا سال بعد ایجاد می شود. بنابراین جراحی فیستول معمولا به طور جداگانه انجام می‌شود. همچنین جراحی با استفاده از لیزر می‌تواند بهترین درمان باشد. بدین دلیل که در 99 درصد موارد بدون بازگشت است و درد و ناراحتی کمتری دارد. درمان آبسته مقعدی با لیزر خیلی سریع انجام می‌شود و بیمار نیازی ندارد در بیمارستان بماند.
عوارض بعد از جراحی آبسه مقعد
عوارض بعد از جراحی برای آبسه مقعدی عبارتند از:
- یک شقاق مقعدی
- عفونت
- جای زخم
- عود کردن آبسه
کلام آخر
آبسه مقعدی یک توده پر از چرک در نزدیکی مقعد یا راست روده است. بیشتر آبسه‌های مقعدی به این دلیل رخ می‌دهند که غده‌ای در داخل مقعد عفونی می‌شود. آبسه معمولا سطحی است و مانند تورم قرمز در اطراف مقعد ظاهر می‌شود؛ اما برخی از آبسه‌ها در بافت‌های عمیق‌تر وجود دارند، جایی که کمتر قابل مشاهده هستند.
رایج‌ترین و موفق‌ترین درمان آبسه مقعد، تخلیه جراحی است. بدون درمان اولیه، 50 درصد از افراد مبتلا به آبسه مقعدی دچار عارضه‌ای به نام فیستول می‌شوند. اینجا جایی است که یک تونل کوچک بین آبسه و پوست ایجاد می‌شود. فیستول ممکن است به تخلیه خود ادامه دهد یا بسته شود که منجر به آبسه‌های مقعدی مکرر می‌شود. آبسه مقعدی معمولاً در بزرگسالان بین 20 تا 60 سال رخ می‌دهد، اما می‌تواند کودکان را نیز درگیر کند.
منبع:
