خونریزی از رکتوم شایع‌ترین علامتی است که در آن هم سرطان روده بزرگ و هم هموروئید مشترک هستند. سایر علائم مشترک شامل خون مخلوط با مدفوع، تغییر در عادات روده، تنسموس (احساس نیاز به اجابت مزاج) و ناراحتی یا درد در طول حرکات روده هستند. سرطان روده بزرگ میتواند علائم کاهش وزن غیرقابل توجیه در غیاب رژیم غذایی، انسداد روده، کم خونی و خستگی را داشته باشد. این علائم معمولاً در هموروئید دیده نمی‌شوند.
بواسیر علائم خارش را در ناحیه رکتوم یا مقعد ایجاد می‌کند، در حالی که سرطان‌های رکتوم معمولاً چنین نیستند. بسیاری از هموروئیدها را می‌توان در طول معاینه فیزیکی لمس یا مشاهده کرد و معمولاً به راحتی قابل تشخیص هستند. سرطان روده بزرگ با بیوپسی تشخیص داده می‌شود. سرطان روده بزرگ از سلول‌های غیرطبیعی و کنترل نشده تشکیل شده‌اند که ممکن است به سایر سیستم‌های اندام متاستاز بدهند.
برخی از بیماران ممکن است به درمان شیمی درمانی و پرتودرمانی قبل از جراحی نیاز داشته باشند. در مقابل، هموروئید را می‌توان با حمام سیتز، تغییرات رژیم غذایی، ورزش، نرم کننده‌های مدفوع، داروهای بدون نسخه برای کاهش ناراحتی و خارش درمان کرد. برخی از بیماران ممکن است نیاز به ترمیم جراحی، درمان بواسیر با مواد شیمیایی یا لیزر برای کوچک کردن آنها داشته باشند. به هر روی، در این بررسی به طور کامل در مورد تفاوت بواسیر و سرطان روده بزرگ اشاره می‌کنیم.
سرطان روده بزرگ چیست؟
رکتوم قسمت پایینی روده بزرگ است که روده بزرگ را به مقعد متصل می‌کند. وظیفه اصلی رکتوم ذخیره مدفوع تشکیل شده برای آماده سازی برای تخلیه است. مانند کولون، سه لایه دیواره رکتوم به شرح زیر است:
- لایه مخاط: این لایه از دیواره رکتوم سطح داخلی را می‌پوشاند. مخاط از غدد تشکیل شده است که مخاط ترشح می‌کنند تا به دفع مدفوع کمک کنند.
- لایه ماهیچه‌ای ضخیم: این لایه میانی دیواره رکتوم از ماهیچه‌هایی تشکیل شده است که به راست روده کمک می‌کند شکل خود را حفظ کند و به طور هماهنگ برای دفع مدفوع منقبض شود.
- مزورکتوم: این بافت چربی رکتوم را احاطه کرده است.
علاوه بر این سه لایه، یکی دیگر از اجزای مهم رکتوم، غدد لنفاوی اطراف هستند که به آنها غدد لنفاوی منطقه‌ای نیز گفته می‌شود. غدد لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی هستند و به نظارت بر مواد مضر از جمله ویروس‌ها و باکتری‌ها که ممکن است بدن را تهدید کنند یاری می‌رسانند. غدد لنفاوی هر اندام بدن از جمله راست روده را احاطه کرده‌اند.
انجمن سرطان آمریکا (ACS) حدود 95520 مورد جدید سرطان روده بزرگ را تخمین می‌زند و 39910 مورد جدید سرطان روده بزرگ در سال 2017 رخ خواهند داد. احتمال ابتلای مردان به سرطان روده بزرگ بیشتر از زنان است (حدود 23720 مرد تا 16190 زن در سال 2017). شایع‌ترین نوع سرطان روده بزرگ، آدنوکارسینوم (98 درصد) است که سرطانی است که از مخاط منشأ می‌گیرد.
سلول‌های سرطانی همچنین می‌توانند از راست روده به غدد لنفاوی در مسیر خود به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابند. مانند سرطان کولون، پیش آگهی و درمان سرطان روده بزرگ بستگی به این دارد که سرطان تا چه حد به دیواره رکتوم و غدد لنفاوی اطراف آن حمله کرده است. با این حال، اگرچه رکتوم بخشی از کولون است، مکان رکتوم در لگن در مقایسه با سرطان کولون، چالش‌های بیشتری را در درمان ایجاد می‌کند.
بواسیر چیست؟
بواسیر، هموروئید رگ‌های خونی بزرگ و متورمی هستند که در قسمت تحتانی راست روده و مقعد قرار دارند. رگ‌های خونی به دلیل افزایش فشار داخل آنها متورم می‌شوند. بواسیر معمولاً به دلیل افزایش فشار در قسمت تحتانی شکم ایجاد می‌شود. برخی از علل بالقوه عبارتند از:
- زور زدن در زمان اجابت مزاج (این ممکن است به دلیل یبوست یا اسهال شدید باشد)
- بارداری
- چاقی
- نشستن طولانی مدت
- سرطان روده بزرگ
- رابطه مقعدی
- بیماری التهابی روده (بیماری کرون و کولیت اولسراتیو)
بواسیر داخلی در لایه داخلی راست روده قرار دارد و نمی‌توان آن را حس کرد مگر اینکه پرولاپس شود و از دهانه مقعد عبور کند و باعث درد و خارش شود. هموروئید خارجی در زیر پوست در قسمت بیرونی مقعد قرار دارد. علائم ممکن است شامل خونریزی همراه با اجابت مزاج و توده یا پری باشند که در دهانه مقعد احساس می‌شوند.
هموروئید خارجی ترومبوز شده زمانی رخ می‌دهد که خون در رگ خونی لخته می‌شود و ممکن است باعث درد و تورم قابل توجهی شود. هموروئید خارجی و داخلی با معاینه فیزیکی و شرح حال توسط متخصص مراقبت‌های بهداشتی تشخیص داده می‌شود. سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی ممکن است برای بررسی علل دیگر خون در مدفوع تجویز شوند.
درمان‌های متعددی برای هموروئید موجود هستند و شامل درمان‌های خانگی می‌شوند، به عنوان مثال، داروهای بدون نسخه (OTC) مانند نرم کننده‌های مدفوع و کرم‌ها یا شیاف‌ها برای کوچک کردن و کاهش التهاب بافت هموروئید، تغییر در رژیم غذایی، حمام سیتز، ورزش، یا جراحی برای درمان استفاده می‌شوند. با نرم نگه داشتن مدفوع، ورزش منظم، خوردن رژیم غذایی با فیبر بالا، نوشیدن مایعات فراوان می‌توان از بواسیر پیشگیری کرد. اجتناب از زور زدن همراه با اجابت مزاج و تلاش برای جلوگیری از نشستن طولانی مدت، به ویژه در توالت میتواند راهکارهای موثری باشند.
علائم سرطان روده بزرگ
سرطان روده بزرگ میتواند علائم و نشانه‌های زیادی ایجاد کند که فرد را ملزم به مراجعه به مراقبت‌های پزشکی می‌کند. با این حال، سرطان روده بزرگ نیز ممکن است بدون هیچ علامتی وجود داشته باشد که بر اهمیت غربالگری روتین سلامت تاکید دارد. علائم و نشانه‌هایی که باید از آنها آگاه بود شامل موارد زیر هستند:
- خونریزی (شایع‌ترین علامت که در حدود 80 درصد از افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ وجود دارد)
- مشاهده خون مخلوط با مدفوع نشانه مراجعه فوری به مراقبت‌های پزشکی است. اگرچه بسیاری از افراد به دلیل هموروئید خونریزی می‌کنند، اما در صورت خونریزی مقعدی باید به دکتر هموروئید اطلاع داده شود.
- تغییر در عادات روده (گاز بیشتر یا مقادیر بیش از حد گاز، مدفوع کوچکتر، اسهال)
- خونریزی طولانی مدت مقعدی (شاید در مقادیر کم که در مدفوع دیده نمی‌شود) ممکن است منجر به کم خونی، خستگی، تنگی نفس، سبکی سر یا ضربان قلب سریع شود.
انسداد روده
- توده رکتوم ممکن است به قدری بزرگ شود که از عبور طبیعی مدفوع جلوگیری کند. انسداد روده ممکن است منجر به احساس یبوست یا درد شدید هنگام اجابت مزاج شود. علاوه بر این، درد شکمی، ناراحتی یا گرفتگی ممکن است به دلیل انسداد ایجاد شود.
- اندازه مدفوع ممکن است باریک به نظر برسد تا بتوان آن را در اطراف توده رکتوم رد کرد. بنابراین، مدفوع نازک یا باریک ممکن است نشانه دیگری از انسداد سرطان روده بزرگ باشد.
- فرد مبتلا به سرطان روده بزرگ شاید این احساس را داشته باشد که مدفوع پس از اجابت مزاج نمی تواند به طور کامل تخلیه شود.
- سرطان ممکن است باعث کاهش وزن شود. کاهش وزن غیرقابل توضیح (در صورت عدم رعایت رژیم غذایی یا برنامه ورزشی جدید) نیاز به ارزیابی پزشکی دارد.
توجه داشته باشید که گاهی اوقات هموروئید (وریدهای متورم در ناحیه مقعد) میتواند درد، ناراحتی و خونریزی را که در سرطان مقعد-رکتال مشاهده می‌شود، تقلید کند. افرادی که علائم فوق را دارند باید برای اطمینان از تشخیص دقیق ناحیه مقعدی خود معاینه پزشکی انجام دهند.
علائم و نشانه‌های هموروئید خارجی یا ترومبوز شده
هموروئید ترومبوز یک وضعیت دردناک است. این زمانی اتفاق میفتد که یک لخته خون در یک رگ خونی هموروئیدی ایجاد می‌شود که باعث تورم و التهاب می‌گردد.
- هنگامی که لخته خون در بواسیر رخ می‌دهد، هموروئید حتی بیشتر متورم می‌شود. این تورم منجر به افزایش درد می‌شود.
- درد معمولاً با اجابت مزاج بدتر می‌شود و ممکن است با نشستن بیشتر شود.
هموروئید خارجی ترومبوزه ممکن است خود به خود برطرف شود. با این حال، این وضعیت اغلب نیاز به مراقبت‌های پزشکی دارد. خونریزی با اجابت مزاج هرگز طبیعی نیست و باید به یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مراجعه کنید. در حالی که هموروئید شایع‌ترین علت خونریزی با اجابت مزاج است، ممکن است دلایل دیگری از جمله بیماری التهابی روده، عفونت و تومورها برای خونریزی وجود داشته باشد.
تفاوت بین هموروئید داخلی، خارجی یا ترومبوز شده
- هموروئید داخلی یک رگ خونی متورم است که از داخل راست روده بالای خط پکتینات ایجاد می‌شود. هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند، مگر اینکه خونریزی همراه با اجابت مزاج وجود داشته باشد یا اگر افتادگی داشته باشد و در صورت بیرون زدگی از داخل مقعد، بعد از آن به صورت خارجی احساس شود.
- هموروئید خارجی از رگ‌های خونی که مقعد را فراتر از خط پکتینات احاطه کرده‌اند، ایجاد می‌شود. آنها مشکلات زیادی ایجاد نمی کنند مگر اینکه به سرعت گسترش یافته و لخته شوند. معمولاً این لخته به طور خود به خود برطرف می‌شود و باقی مانده پوست باقی می‌ماند.
- هموروئید خارجی ترومبوز شده زمانی اتفاق میفتد که لخته خونی که در یک هموروئید خارجی ایجاد می‌شود برطرف نشود و باعث افزایش تورم و درد در بافت هموروئیدی شود.
علت سرطان روده بزرگ
سرطان روده بزرگ معمولاً طی چندین سال ایجاد می‌شود و ابتدا به صورت یک رشد پیش سرطانی به نام پولیپ رشد می‌کند. برخی از پولیپ‌ها توانایی تبدیل شدن به سرطان و شروع رشد و نفوذ به دیواره راست روده را دارند. علت واقعی سرطان روده بزرگ نامشخص است. با این حال، عوامل زیر برای ابتلا به سرطان روده بزرگ هستند:
- افزایش سن
- سیگار کشیدن
- سابقه خانوادگی سرطان کولون یا رکتوم
- رژیم غذایی پرچرب یا رژیم غذایی عمدتاً از منابع حیوانی
- سابقه شخصی یا خانوادگی پولیپ یا سرطان کولورکتال
- بیماری التهابی روده
سابقه خانوادگی عاملی در تعیین خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ است. اگر سابقه خانوادگی سرطان کولورکتال در یکی از بستگان درجه اول (یک والدین یا خواهر یا برادر) وجود داشته باشد، آندوسکوپی کولون و رکتوم باید 10 سال قبل از سن تشخیص بستگان یا در سن 50 سالگی، هر کدام که زودتر انجام شود، شروع گردد. یک عامل خطر که اغلب فراموش می‌شود، اما شاید مهم‌ترین آن، عدم غربالگری سرطان روده بزرگ است. غربالگری معمول سرطان روده بزرگ و راست روده بهترین راه برای پیشگیری از سرطان روده بزرگ است.
ژنتیک ممکن است نقشی را ایفا کند زیرا سندرم لینچ، یک اختلال ارثی که به عنوان سرطان کولورکتال غیرپلیپوز ارثی یا HNPCC نیز شناخته می‌شود، خطر بسیاری از سرطان‌ها از جمله رکتوم را افزایش می‌دهد. اگرچه عفونت‌های ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) بیشتر مربوط به سرطان مقعد و سرطان سلول‌های سنگفرشی اطراف مقعد و کانال مقعد هستند، اما برخی مطالعات نشان می‌دهند که آنها می‌توانند با سرطان روده بزرگ نیز مرتبط باشند. از آنجایی که برخی از سرطان‌های رکتوم ممکن است با عفونت‌های HPV مرتبط باشند، ممکن است واکسیناسیون HPV احتمال ابتلا به برخی سرطان‌های رکتوم را کاهش دهد.
علت بواسیر یا هموروئید
هموروئیدها شریان یا سیاهرگ نیستند، بلکه رگ‌های خونی طبیعی به نام سینوسوئید هستند که در دیواره‌هایی که راست روده و مقعد را احاطه کرده‌اند قرار دارند. وقتی فشار وریدی درون این رگ‌های خونی افزایش می‌یابد، هموروئید متورم و گشاد می‌شود، زیرا تخلیه خون از آنها دشوارتر است. این منجر به شایع‌ترین علائم خونریزی و تورم می‌شود. موقعیت‌های رایجی که باعث افزایش فشار در رگ‌های خونی هموروئیدی می‌شوند و منجر به ناهنجاری می‌شوند شامل موارد زیر هستند:
- زور زدن برای اجابت مزاج
- نشستن طولانی مدت، از جمله در توالت
- عدم ورزش
- رژیم غذایی کم فیبر
- چاقی
- بارداری
- سرطان‌های روده بزرگ
- بیماری کبد
- بیماری التهابی روده
- رابطه مقعدی
- آسیب نخاعی
درمان سرطان روده بزرگ
اگر سرطان روده بزرگ مرحله اول تشخیص داده شود، احتمالاً جراحی تنها مرحله ضروری در درمان است. خطر عود سرطان پس از جراحی کم است و بنابراین معمولاً شیمی درمانی ارائه نمی شود. گاهی اوقات، پس از برداشتن تومور، پزشک متوجه می‌شود که تومور به مزورکتوم (مرحله دوم) نفوذ کرده یا غدد لنفاوی حاوی سلول‌های سرطانی هستند (مرحله III). در این افراد شیمی درمانی و پرتودرمانی پس از بهبودی پس از جراحی برای کاهش احتمال بازگشت سرطان ارائه می‌شود.
شیمی درمانی و پرتودرمانی که پس از جراحی انجام می‌شوند، درمان کمکی نامیده می‌شوند. اگر معاینات و آزمایشات اولیه نشان دهد که فرد مبتلا به سرطان روده بزرگ در مرحله II یا III است، شیمی درمانی و پرتودرمانی باید قبل از جراحی در نظر گرفته شود. شیمی درمانی و پرتودرمانی که قبل از جراحی انجام می‌شوند، درمان نئوادجوانت نامیده می‌شوند. این درمان تقریباً شش هفته طول می‌کشد. درمان نئوادجوانت برای کوچک کردن تومور انجام می‌شود تا بتوان آن را به طور کامل با جراحی برداشت.
اگر این درمان قبل از جراحی به جای بعد از آن انجام شود، احتمالاً فرد عوارض جانبی شیمی درمانی و پرتودرمانی ترکیبی را بهتر تحمل می‌کند. پس از بهبودی پس از جراحی، فردی که تحت درمان نئوادجوانت قرار گرفته است باید با انکولوژیست ملاقات کند تا در مورد نیاز به شیمی درمانی بیشتر صحبت کند.
اگر سرطان روده بزرگ متاستاتیک باشد، جراحی و پرتودرمانی تنها در صورتی انجام می‌شود که خونریزی مداوم یا انسداد روده از توده رکتوم وجود داشته باشد. در غیر این صورت، شیمی درمانی به تنهایی درمان استاندارد سرطان روده بزرگ متاستاتیک است. در این زمان، سرطان روده بزرگ متاستاتیک قابل درمان نیست. با این حال، میانگین زمان بقا برای افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ متاستاتیک در چند سال گذشته به دلیل معرفی داروهای جدید طولانی‌تر شده است.
دارو درمانی
داروهای شیمی درمانی زیر ممکن است در مراحل مختلف در طول درمان استفاده شوند:
- فلوئورواوراسیل (5-FU): این دارو به صورت انفوزیون مداوم با استفاده از پمپ دارو یا به صورت تزریق سریع در یک برنامه معمول به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود. این دارو اثرات مستقیمی بر روی سلول‌های سرطانی دارد و اغلب همراه با پرتودرمانی استفاده می‌شود زیرا سلول‌های سرطانی را نسبت به اثرات پرتو حساس‌تر می‌کند. عوارض جانبی شامل خستگی، اسهال، زخم‌های دهان و سندرم دست، پا و دهان (قرمزی، لایه برداری و درد در کف دست‌ها و کف پا) هستند.
- کاپسیتابین (Xeloda): این دارو به صورت خوراکی داده می‌شود و توسط بدن به ترکیبی شبیه به 5-FU تبدیل می‌شود. کاپسیتابین اثرات مشابه 5-FU روی سلول‌های سرطانی دارد و میتواند به تنهایی یا همراه با پرتودرمانی استفاده شود. عوارض جانبی مشابه 5-FU داخل وریدی است.
- لوکوورین (Wellcovorin): این دارو اثرات 5-FU را افزایش می‌دهد و معمولاً درست قبل از تجویز 5-FU تجویز می‌شود.
- اگزالیپلاتین (Eloxatin): این دارو هر دو یا سه هفته یک بار به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود. اگزالی پلاتین اخیراً رایج‌ترین دارویی است که در ترکیب با 5-FU برای درمان سرطان متاستاتیک رکتوم استفاده می‌شود. عوارض جانبی شامل خستگی، حالت تهوع، افزایش خطر عفونت، کم خونی و نوروپاتی محیطی (گزگز یا بی حسی انگشتان دست و پا) هستند. این دارو همچنین ممکن است تا دو روز پس از مصرف باعث حساسیت موقت به دمای سرد شود. در صورت امکان پس از دریافت اگزالیپلاتین از استنشاق هوای سرد یا نوشیدن مایعات سرد خودداری شود.
- ایرینوتکان (Camptosar, CPT-11): این دارو هر یک تا دو هفته یک بار به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود. ایرینوتکان نیز معمولاً با 5-FU ترکیب می‌شود. عوارض جانبی شامل خستگی، اسهال، افزایش خطر عفونت و کم خونی است. از آنجایی که هم ایرینوتکان و هم 5-FU باعث اسهال می‌شوند، این علامت میتواند شدید باشد و باید بلافاصله به پزشک اطلاع داده شود.
- بواسیزوماب (آواستین): این دارو هر دو تا سه هفته یک بار به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود. بواسیزوماب یک آنتی بادی برای فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) است و برای کاهش جریان خون به سرطان تجویز می‌شود. بواسیزوماب در ترکیب با 5-FU و ایرینوتکان یا اگزالیپلاتین برای درمان سرطان روده بزرگ متاستاتیک استفاده می‌شود. عوارض جانبی شامل فشار خون بالا، خونریزی بینی، لخته شدن خون و سوراخ شدن روده است.
- ستوکسیمب (Erbitux): این دارو هر هفته یک بار به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود. Cetuximab یک آنتی بادی برای گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) است و به این دلیل تجویز می‌شود که سرطان روده بزرگ دارای مقادیر زیادی EGFR در سطح سلول است. Cetuximab به تنهایی یا در ترکیب با irinotecan برای درمان سرطان روده بزرگ متاستاتیک استفاده می‌شود. عوارض جانبی شامل واکنش آلرژیک به دارو و بثورات آکنه مانند روی پوست است. آزمایشات بالینی برای ارزیابی این آنتی بادی برای درمان سرطان روده بزرگ موضعی در حال انجام هستند.
- وین کریستین (Vincasar PFS، Oncovin): مکانیسم اثر این دارو به طور کامل شناخته نشده است.
- پانیتوموماب (Vectibix): این آنتی بادی مونوکلونال نوترکیب به گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی انسانی (EGFR) متصل می‌شود و برای درمان سرطان کولورکتال که پس از درمان شیمی درمانی متاستاز داده است استفاده می‌شود.
داروهایی برای کاهش عوارض جانبی شیمی درمانی و درمان‌های آنتی بادی در دسترس هستند. در صورت بروز عوارض جانبی، باید به متخصص انکولوژی اطلاع داده شود تا به سرعت به آنها رسیدگی شود. درمان‌های خانگی سرطان روده بزرگ را درمان نمی‌کنند، اما برخی ممکن است به بیمار در مدیریت عوارض جانبی بیماری و درمان کمک کنند. به عنوان مثال، چای زنجبیل ممکن است به کاهش تهوع و استفراغ کمک کند در حالی که کراکرهای نمکی و جرعه جرعه آب ممکن است اسهال را کاهش دهند. به بیماران توصیه می‌شود قبل از استفاده از هر گونه درمان خانگی با پزشک خود در میان بگذارند.
عمل جراحی سرطان روده بزرگ
برداشتن تومور با جراحی یا برداشتن رکتوم سنگ بنای درمان درمانی برای سرطان موضعی رکتوم است. علاوه بر برداشتن تومور رکتوم، برداشتن چربی و غدد لنفاوی در ناحیه تومور رکتوم نیز برای به حداقل رساندن احتمال باقی ماندن سلول‌های سرطانی ضروری است. با این حال، جراحی رکتوم میتواند دشوار باشد، زیرا رکتوم در لگن قرار دارد و به اسفنکتر مقعد (عضله‌ای که توانایی نگه داشتن مدفوع را در راست روده کنترل می‌کند) نزدیک است. با حمله عمیق‌تر تومورها و زمانی که غدد لنفاوی درگیر هستند، شیمی درمانی و پرتودرمانی معمولاً در دوره درمان گنجانده می‌شود تا شانس حذف یا کشته شدن همه سلول‌های سرطانی میکروسکوپی افزایش یابد.
بسته به محل تومور در رابطه با مقعد، چهار نوع جراحی وجود دارند که شامل موارد زیر هستند:
- برداشتن ترانس مقعد: اگر تومور کوچک باشد، نزدیک به مقعد قرار دارد و فقط به مخاط (داخلی‌ترین لایه) محدود می‌شود، در آن صورت ممکن است انجام اکسیزیون ترانس مقعد، جایی که تومور از طریق مقعد برداشته می‌شود، امکان پذیر باشد. با این روش هیچ غده لنفاوی برداشته نمی شود. هیچ برشی روی پوست ایجاد نمی شود.
- جراحی مزورکتال: این روش جراحی شامل جداسازی دقیق تومور از بافت سالم است. جراحی مزورکتال بیشتر در اروپا انجام می‌شود.
- برداشتن کم قدامی (LAR): زمانی که سرطان در قسمت فوقانی رکتوم باشد، برداشتن قدامی پایین انجام می‌شود. این روش جراحی نیاز به یک برش شکمی دارد و غدد لنفاوی معمولاً همراه با بخش رکتوم حاوی تومور برداشته می‌شوند. دو انتهای کولون و رکتوم که پشت سر مانده‌اند را می‌توان به هم متصل کرد و عملکرد طبیعی روده میتواند پس از جراحی از سر گرفته شود.
- برداشتن شکم پرینه (APR): اگر تومور در نزدیکی مقعد قرار داشته باشد (معمولاً در فاصله 5 سانتی متری)، انجام رزکسیون شکم پرینه و برداشتن اسفنکتر مقعد ممکن است ضروری باشد. غدد لنفاوی نیز در طی این روش برداشته می‌شوند (لنفادنکتومی). با رزکسیون شکمی، کولوستومی ضروری است. کولوستومی سوراخی از روده بزرگ به جلوی شکم است، جایی که مدفوع در یک کیسه دفع می‌شود.
درمان بواسیر یا هموروئید
درمان بواسیر شامل چندین درمان خانگی طبیعی مانند حمام سیتز آب گرم، تغییرات رژیم غذایی، نرم کننده‌های مدفوع و ورزش برای درمان هموروئید است. ممکن است برای ترمیم بواسیر نیاز به داروهای OTC یا نسخه‌ای باشد. به عنوان مثال، بستن با باند لاستیکی، اسکلروتراپی، لیزر درمانی بواسیر، هموروئیدکتومی و هموروئیدکتومی استپل از روش‌های درمانی محسوب می‌شوند. علائم هموروئید درد و خارش را می‌توان در خانه با انجام موارد زیر درمان کرد:
حمام سیتز گرم
- نشستن در چند سانتی‌متر آب گرم سه بار در روز به مدت 15 تا 20 دقیقه ممکن است به کاهش التهاب هموروئید کمک کند.
- مهم است که بعد از هر بار استحمام سیتز ناحیه مقعد را کاملاً خشک کنید تا تحریک پوست اطراف مقعد به حداقل برسد.
تغییرات رژیم غذایی
افزایش مصرف مایعات و فیبر غذایی (علوفه) پتانسیل یبوست را کاهش می‌دهد و فشار روی رکتوم و مقعد را در حین اجابت مزاج کاهش می‌دهد و تورم، ناراحتی و خونریزی بیشتر را به حداقل می‌رساند. مکمل‌های فیبر غذایی نیز ممکن است به حجیم شدن مدفوع کمک کنند.
نرم کننده‌های مدفوع
نرم کننده‌های مدفوع ممکن است کمک کنند. یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی یا یک داروساز منابع خوبی برای بحث درباره استفاده از آنها هستند.
ورزش کردن
افراد مبتلا به هموروئید نباید برای مدت طولانی بنشینند و ممکن است از نشستن روی دونات بادی یا لاستیکی که در اکثر داروخانه‌های محلی موجود است سود ببرند.
ورزش برای درمان بواسیر و رفع یبوست و کاهش فشار روی سیاهرگ‌های هموروئیدی مفید است. افراد باید تشویق شوند تا در اسرع وقت پس از ایجاد اضطرار اجابت مزاج داشته باشند و برای مدت طولانی روی توالت ننشینند. هنگامی که این میل از بین رفت، مدفوع ممکن است یبوست شود و ممکن است با اجابت مزاج زور بزند.
داروهای بدون نسخه (OTC)
بسیاری از کرم‌ها، پمادها و شیاف‌ها برای تسکین علائم موجود هستند و ممکن است برای راحتی استفاده شوند. با این حال، آنها بواسیر را درمان نمی‌کنند. اغلب آنها حاوی یک داروی بی‌حس کننده یا یک کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب و تورم هستند.
درمان پرولاپس داخلی هموروئید
- بیشتر هموروئیدهای داخلی پرولاپس را می‌توان به داخل مقعد برگرداند، اما گاهی اوقات ممکن است متخصص مراقبت‌های بهداشتی شما نیاز به کاهش آنها با فشار دادن ملایم شان داشته باشد.
- اگر هموروئیدها متورم و خارج از مقعد گیر افتاده باشند و درمان نشوند، ممکن است بافت هموروئید خون کافی دریافت نکند و عفونی شود. در چنین شرایطی ممکن است برای رفع مشکل نیاز به جراحی باشد.
درمان هموروئید ترومبوز
- هموروئید خارجی ترومبوز میتواند دردناک باشد و همراه با یک توده سفت است که در مقعد احساس می‌شود و نمی توان آن را به داخل هل داد. اغلب لخته داخل هموروئید باید با یک برش کوچک برداشته شود.
- پس از قرار دادن بی‌حس کننده موضعی در زیر پوست اطراف بواسیر، از یک اسکالپل برای برش در ناحیه استفاده می‌شود و لخته برداشته می‌شود. درد شدید تقریباً فوری تسکین می‌یابد، اما ممکن است درد مبهم ادامه یابد.
- ممکن است برای چند روز خونریزی خفیفی از هموروئید وجود داشته باشد. حمام سیتز و داروهای مسکن بدون نسخه میتواند توصیه شوند.
- استفاده از دونات لاستیکی یا بادی ممکن است به کاهش درد کمک کند و پیشگیری از یبوست در اولویت قرار دارد.
درمان هموروئید داخلی
مگر اینکه خونریزی وجود داشته باشد، هموروئید داخلی ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد. هنگامی که خونریزی یا پرولاپس وجود دارد و تشخیص داده می‌شود، درمان‌های خانگی اغلب برای کنترل علائم استفاده می‌شوند. اگر خونریزی افزایش یابد یا در کاهش هموروئید پرولاپس مشکل وجود داشته باشد، اغلب برای بحث در مورد گزینه‌های درمانی تهاجمی‌تر به جراح ارجاع داده می‌شود.
درمان هموروئید خارجی
درمان هموروئید خارجی معمولاً به مسئله بهداشت می‌پردازد، جایی که برچسب‌های پوستی اضافی تمیز کردن مناسب ناحیه مقعد را پس از اجابت مزاج دشوار می‌کنند. اگر این موضوع به یک مسئله مهم تبدیل شود، می‌توان جراحی را برای برداشتن هموروئید در نظر گرفت. هموروئید خارجی ترومبوز ممکن است نیاز به برداشتن لخته به طور حاد در مطب یا بخش مراقبت‌های اورژانسی داشته باشد.
گزینه‌های مختلفی برای جراحی وجود دارند که عبارتند از:
- بستن با باند لاستیکی: بستن باند لاستیکی هموروئید داخلی را می‌توان در مطب پزشک انجام داد. جراح چند باند لاستیکی محکم در اطراف پایه ورید هموروئیدی قرار می‌دهد که باعث می‌شود جریان خون خود را از دست بدهد. ممکن است یک تا دو روز بعد از عمل مقداری پری یا ناراحتی وجود داشته باشد و ممکن است مقدار کمی خونریزی تجربه شود.
- اسکلروتراپی: اسکلروتراپی روشی را توصیف می‌کند که در آن یک ماده شیمیایی به بواسیر تزریق می‌شود که باعث ایجاد زخم و کاهش اندازه آن می‌شود.
- لیزر درمانی: لیزر درمانی بواسیر را می‌توان برای زخم و سخت شدن بواسیر داخلی استفاده کرد.
- هموروئیدکتومی: هموروئیدکتومی یک عمل جراحی است که در اتاق عمل با یک ماده بیهوشی (عمومی، نخاعی یا موضعی همراه با آرامبخش) انجام می‌شود که در آن کل هموروئید برداشته می‌شود. این تهاجمی‌ترین رویکرد است و احتمال بازگشت هموروئید به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد. احتمال بروز عوارض در این روش وجود دارد. با این حال، این موارد کمتر از پنج درصد مواقع رخ می‌دهند. عوارض شامل عفونت، خونریزی و تنگی هستند که در آن جای زخم باعث باریک شدن مقعد می‌شود.
- هموروئیدکتومی منگنه‌ای: هموروئیدکتومی منگنه جدیدترین روش جراحی برای درمان هموروئید است و به سرعت به درمان انتخابی برای بیماری‌های شدید هموروئید تبدیل شده است. هموروئیدکتومی با منگنه یک نام اشتباه است زیرا جراحی بواسیر را از بین نمی برد، بلکه بافت پشتیبان هموروئید شل غیرطبیعی را سفت می‌کند تا از پرولاپس هموروئید به سمت پایین جلوگیری کند. هموروئیدکتومی با منگنه سریعتر از هموروئیدکتومی سنتی است و تقریباً 30 دقیقه طول می‌کشد. این با درد بسیار کمتری نسبت به هموروئیدکتومی سنتی همراه است و بیماران معمولاً زودتر به فعالیت‌های عادی باز می‌گردند و کار می‌کنند.
کلام آخر
هموروئید رگ‌هایی هستند که به دلیل افزایش فشار شکمی یا یبوست و اسهال متورم شده‌اند. آنها فقط در ناحیه رکتوم قرار دارند و متاستاز نمی‌دهند. هر موقعیتی که فشار شکم را افزایش دهد. یک عامل خطر برای ایجاد هموروئید است. در مقابل، خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ افزایش سن، سیگار کشیدن، سابقه خانوادگی سرطان و سایر بیماری‌های دستگاه گوارش است. جراحی اغلب یک مرحله ضروری در درمان سرطان است.
منبع:
